کتاب «دانشگاه علوم پزشکی تبریز در گذر تاریخ» سال ۱۳۹۶ توسط جمعی از مولفان تألیف و توسط روابط عمومی این دانشگاه منتشر شده که در طراحی جلد این کتاب تلاش شده تا تصویر مربوط به افتتاح دانشگاه تبریز طوری منتشر شود که عبارت «آذربایجان اونیورسیته‌سی» دیده نشود و همین گواهی بر ترک‌ستیزی و آذربایجان هراسی ناشران این کتاب می‌باشد.
ولی خوشبختانه این کتاب، واقعیت تاسیس دانشگاه تبریز توسط فرقه دموکرات آذربایجان را کتمان نکرده و چنین می‌نویسد: نخستین اقدام مربوط به تأسیس دانشگاه در تبریز و آذربایجان در دوره حکومت یکساله سیدجعفر پیشه‌وری در تبریز صورت گرفت و به موجب مصوبه مجلس ملی حکومت دموکرات آذربایجان، در سال ۱۳۲۵ دانشگاه آذربایجان (آذربایجان اونیورسیته‌سی) تاسیس گردید. دکتر جهانشاهلو به ریاست این دانشگاه منصوب شد و سپس کمسیون ۷ نفره برای تدارک مقدمات افتتاح دانشگاه در مهرماه همان سال و تعیین دروس، اساتید و تنظیم امور تشکیل گردید و آذربایجان اونیورسیته‌سی در محل ساختمان دانشسرای مقدماتی تاسیس شد.
این کتاب در ادامه می‌افزاید: پس از سقوط فرقه دموکرات آذربایجان در سال ۱۳۲۵ و منحل شدن آذربایجان اونیورسیته‌سی، دولت از فعالیت این دانشگاه خودداری کرد و دستور برچیده شدن آن را داد. دکتر بهمن عیسی‌بیگلو از نخستین دانشجویان دانشکده پزشکی تبریز در خاطرات خود می‌گوید که پس از تعطیلی آذربایجان اونیورسیته‌سی، یکی از دانشجویان به نام علیزاده خوئی که من از دبیرستان فردوسی او را می‌شناختم و یکی از اشخاص شناخته شده بود، اعتراضاتی را ترتیب داد و به رهبری او دانشجویان به محل دانشگاه رفته، بر ادامه فعالیت آن اصرار کردند. آنها در آنجا سنگربندی کرده و مسلح شدند. در بین آنان دکتر هادوی، دکتر علیزاده خسروشاهی و مرحوم دکتر برادران بودند. آنها مخالف برچیدن تابلوی دانشگاه بودند و گفتند که ما اجازه نمی‌دهیم که این تابلو برداشته شود، حتی اگر کشته شویم. استاندار با تهران تماس گرفت که اینجا وضعیت اینگونه است و بدین ترتیب اجازه دادند تابلو دانشگاه بماند.
این کتاب در ادامه و با استناد به مصاحبه دکتر محمدحسین مبین چنین نتیجه‌گیری می‌کند که: آنچه موجب باقی ماندن دانشگاه در تبریز شد، دانشجویان بودند. نمایندگان دانشجویان به مجلس شورای ملی رفتند و در آنجا متحصن شدند که دانشگاه تعطیل نشود و خوشبختانه مجلس هم موافقت کرد و به هر شکلی دانشگاه باقی ماند.
