ماجرای دلخراش حادثه شین‌آباد، جراحت و رنج عمیقی را بر دل خانواده‌های دختران آسیب‌دیده باقی گذاشت و بار دیگر ضعف‌های زیرساختی در مدارس روستایی و محروم ایران را به رخ کشید. در ۱۵ آذر ۱۳۹۱، مدرسه ابتدایی دخترانه «انقلاب اسلامی» در روستای شین‌آباد، شهرستان پیرانشهر، به دلیل نقص در سیستم گرمایشی و آتش‌سوزی بخاری نفتی دچار حادثه شد که در نتیجه آن ۲۹ دانش‌آموز و دو معلم گرفتار شعله‌های آتش شدند. این حادثه سوختگی‌های شدید برای بسیاری از دانش‌آموزان به‌ویژه ۱۳ نفر که دچار سوختگی‌های عمیق شدند، به همراه داشت.
در پی این اتفاق، مصوباتی در راستای حمایت از دانش‌آموزان آسیب‌دیده تصویب شد. سخنگوی وزارت آموزش و پرورش، علی فرهادی، در گفت‌وگویی با ایلنا درباره این مصوبات تاکید کرد که این حادثه از دردناک‌ترین رویدادهای آموزشی کشور بوده است و از همان ابتدا حمایت از این دختران و دلجویی از آن‌ها مورد توجه قرار گرفت. او با اشاره به اینکه درمان دختران شین‌آبادی به کمک‌های مستمر و همه‌جانبه نیاز دارد، اظهار کرد: «از آن‌جا که درمان و بازتوانی این دانش‌آموزان در حوزه‌های تخصصی پزشکی و درمانی است، انتظار می‌رود وزارت بهداشت نیز همچنان به همکاری خود ادامه دهد»
با گذشت بیش از ده سال از این حادثه، خانواده‌های دختران شین‌آبادی همچنان از روند درمانی و هزینه‌های سنگین آن گلایه‌مند هستند و خواستار توجه بیشتری از سوی مسئولان می‌باشند. تاکنون این کودکان تحت عمل‌های جراحی متعدد و درمان‌های پیچیده برای بهبود وضعیت جسمانی قرار گرفته‌اند، اما روند درمان همچنان نیازمند حمایت‌های گسترده پزشکی، روانی و اجتماعی است.
حادثه شین‌آباد، زنگ خطری برای مسئولان کشور در خصوص ایمنی فضاهای آموزشی، به‌ویژه در مناطق محروم، بوده است. این حادثه باعث شد که استانداردسازی سیستم‌های گرمایشی و بهبود شرایط مدارس به موضوعی پراهمیت در سطح عمومی و دولتی تبدیل شود و توجهات بیشتری به وضعیت ایمنی در مدارس به‌خصوص در مناطق روستایی معطوف گردد.
