نشست اقلیمی سازمان ملل متحد با شرکت تعداد زیادی از روسا و کارشناسان کشور های مختلف برای بررسی تغییرات اقلیمی در جهان در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان گشایش یافت، در نشست « آنتونیو گوترش » دبیر کل سازمان ملل متحد شرکت کرد و هشدار داد که جهان رو به نابودی پیش می رود و سال 2024 گرمترین سال بود که گرمای زمین بیشترین آسیب را به کشور های فقیر و مردمی که در آن کشور ها زندگی می کنند وارد کرد، این در حالی است که بیشترین آلودگی را کشور های پیشرفته ( ایالات متحده با 30 درصد ) در جهان بوجود می آورند و باید برای پیشگیری از آلودگی بیشتر آنها سرمایه گذاری کنند. نشست باکو از 11 نوامبر تا 22 نوامبر ادامه خواهد داشت، در دو روز نخست سران و یا نمایندگانی از کشور های مختلف سخنرانی و نظرات و پیشنهاد های خود را مطرح خواهند کرد و در روز های بعد کارشناسان و پژوهشگران نتیجه کار و یافته ها و پیشنهاد های خود را ارائه خواهند کرد.
سازمان ملل متحد در کنفرانس « پاریس » به این نتیجه رسیده بود که برای حفظ کره زمین باید همه کشور ها، شهر ها و حتی کسب و کار ها همکاری کنند، تا مانع از انتشار گاز های گلخانه ای و تغییرات آب هوایی در جهان شوند، هرچند برخی از کشور های بزرگ، صنعتی و مهم جهان به معاهده پاریس نپیوستند و یا به دلایل واهی از آن خارج شدند ولی خطر گرمایش زمین و طوفان های پی در پی باعث شد که آنها به ضرورت حفظ اقلیم اشراف پیدا کردند و بر آن شدند که این گرایش جهانی را زیر نظر سازمان ملل پاس دارند و تقویت کنند. نشست کاپ 18 در « دوربان » آفریقای جنوبی و کاپ 20 در « لیما » پایتخت پرو نشان داد که پیشگیری از گرمایش زمین یک نیاز همگانی و مشارکت جهانی را می طلبد و باید در دستور روز همه کشور ها قرار گیرد.
گرمایش زمین تبخیر آب را افزایش می دهد و با کمبود آب منابع آبی و تولید مواد خوراکی و غذایی کاهش می یابد که می تواند بشریت را تهدید کند و بیشترین آسیب را به کشور های فقیر و مردم بی پناه آنها برساند، البته تغییرات اقلیمی و آب و هوایی تنها کشور های فقیر را مورد تهدید قرار نمی دهد ایالات متحده در چند سال گذشته با طوفان های سهمگین ،جمهوری مردمی چین با سیل و ریزش های شدید خاک تعداد زیادی از شهروندان و امکانات اقتصادی خود را از دست دادند، هنوز چند ماهی از سیل ویرانگر اسپانیا و ایتالیا نگذشته است که همگی هشدار دهنده برای حفظ اقلیم و آب و هوای جهانی است .
برخی از کشور های نفت خیز و یا خیلی پیشرفته صنعتی جهان نگران از فروش نفت و محصولات صنعتی خود تمایلی به پیوستن به توافقنامه پاریس را ندارند ولی باید یادآور شد که سند پاریس سوخت فسیلی را در جهان حذف نمی کند و در حوزه صنعت به فن آوری سبز، انرژی های تجدید پذیر تمایل دارد و آن را تشویق می کند. گوترش در سخنرانی خود به آن اشاره می کند که باید کشور های پیشرفته و ثروتمند در این راه سرمایه گذاری کنند.
نشست کاپ 29 این بار در باکو برگزار می شود که خوشآیند برخی از دولتمردان و سیاست بازان تهران نیست، هرچند تهران به توافقنامه و سند پاریس پایبند نیست و با مطرح کردن توهم توطئه، آن را مغایر با منافع خود می داند ولی « پزشکیان » قرار بود در آن نشست شرکت کند که به نظر می رسد با نهیب و سرزنش « حسین شریعتمداری » سردبیر و نماینده « خامنه ای » در روزنامه حکومتی تهران روبرو شد و از شرکت در آن انصراف داد و « شینا انصاری » را به باکو فرستاد. شینا انصاری سخن از بحران های اقلیمی به زبان نیآورد که در کشور فاجعه می آفریند. ریزگردها و طوفان های شن هزاران نفر را در استان های جنوبی و سیستان و بلوچستان راهی بیمارستان ها می کند، تالاب ها خشک می شود، دریاچه اورمیه که به نگین آذربایجان شهره است جان می کند و در آینده نزدیک نابود خواهد شد. شینا انصاری به جای گفتگو با کارشناسان و استفاده از تجربه آنان گفت: تا تحریم ها بر پا باشد ایران خود را متعهد و پایبند هیچ سندی نمی داند. این گفتار تهدید آمیز نشان می دهد که رژیم ولایت بجای بهره برداری از امکانات مالی و تکنیکی جهان برای پیشگیری از این فجایع به نقد جمهوری آذربایجان و برخی دیگر از کشور ها می پردازد.و شگفت زده می پرسد که چگونه جمهوری آذربایجان میزبان نشست های جهانی در حوزه های گوناگون ورزشی، سیاسی، اقلیمی و موسیقیایی می شود که در آن نمایندگانی از اسرائیل شرگت می کنند.البته جمهوری آذربایجان توجه چندانی به اعتراضات رژیم ولایت نمی کند و رابطه سیاسی، اقتصادی و دیپلوماتیک خود را با همه کشور های جهان گسترش می دهد و از اسرائیل اسلحه می خرد..
جمهوری آذربایجان با خروج از ترکیب اتحاد شوروی مدت کوتاهی در مسیر تلاطم سیاسی و اجتماعی قرار گرفت و در نهایت به ثبات نسبی سیاسی دست یافت، تبلیغات وسیعی پیرامون ذخایر نفتی و گازی خود به راه انداخت، در مدت کوتاهی با شرکت های بزرگ نفتی جهان کنسرسیوم بزرگی تشکیل داد که جمهوری ولایت با تمام تلاش نتوانست در داخل آن قرار گیرد و اندکی سهم داشته باشد، در نتیجه با سرمایه گذاری های خارجی، استخراج نفت و گاز جمهوری آذربایجان رشد دو رقمی در اقتصاد را تجربه کرد، هرچند توزیع درآمد عادلانه نیست و تعداد کثیری از مردم در زیر خط فقر زندگی می گذرانند، ولی دستآورد های مهمی در دیپلوماسی و روابط خارجی و جذب سرمایه بدست آورده است که این خود حسادت برخی از کشور های پیرامونی را بر انگیخته است. مشتری های مهم نفتی و گازی جمهوری آذربایجان ترکیه، ایتالیا و اسرائیل است که رابطه تجاری و نظامی با اسرائیل خشم رژیم ولایت را بر می انگیزد. رژیم ولایت همواره جمهوری آذربایجان را متهم می کند که به اسرائیل پایگاه نظامی داده است که از سوی مقامات باکو رد می شود. رشد اقتصادی جمهوری آذربایجان در مقایسه با رژیم ولایت چشمگیر است. تولید سرانه ناخالص داخلی جمهوری آذربایجان از 7200 دلار تجاور کرده در حالی که میزان آن در رژیم ولایت به 4500 دلار می رسد. بنابرین رژیم ولایت خشمگین از موفقیت های دیپلوماتیک جمهوری آذربایجان بویژه بعد از جنگ و پیروزی در قره باغ به افترا و اتهام ادامه می دهد و همچنان اتهام های گوناگونی را یکی بعد از دیگری مطرح می سازد این نشانگر آن است که نشست کاپ 29 در باکو خوشآیند رژیم ولایت نیست و دل مقامات ایران را به درد آورده است…
