در پی قتل امیرمحمد خالقی، دانشجوی کارشناسی رشته مدیریت کسب‌وکار دانشگاه تهران، در حوالی درب غربی خوابگاه کوی پسران و دانشکدگان فنی در «کوچه جنت»، جمعی از دانشجویان این دانشگاه با برگزاری تجمعی اعتراضی، نسبت به سیاست‌های امنیتی دانشگاه و عدم تأمین ایمنی این منطقه واکنش نشان دادند.
دانشجویان معترض با انتقاد از شرایط ناامن مسیرهای منتهی به خوابگاه، خواستار اقدامات فوری مسئولان دانشگاه و نهادهای ذی‌ربط برای بهبود وضعیت امنیتی شدند.
در همین راستا، شوراهای صنفی دانشجویان کشور با انتشار اطلاعیه‌ای، ضمن محکوم کردن این حادثه تلخ، بر ضرورت تأمین امنیت دانشجویان و مسئولیت مستقیم دانشگاه و نهادهای انتظامی در این زمینه تأکید کردند.
اطلاعیه شوراهای صنفی دانشجویان کشور
«علی محمد خالقی درمیان» دانشجوی ۱۹ سالهی مقطع کارشناسی رشته کسب و کار دانشکدگان مدیریت دانشگاه تهران در راه بازگشت به خوابگاه و در پی وقوع زورگیری و درگیری در محیط اطراف درب کوی پسران دانشگاه تهران به شدت مجروح شده و پس از انتقال به بیمارستان جان باخت.
ناامنی و وقوع زورگیری در محوطه درب پشتی کوی دانشگاه تهران درحالی به از دست رفتن زندگی یک جوان ۱۹ سالهی دانشجو منجر شده است که این اتفاق برای سالهای طولانی به طور مداوم و هر روز و هر هفته در این مکان و در محیط اطراف دیگر مجتمع‌های خوابگاهی رخ داده بود. همچنین ناامنی، سرقت، زورگیری و وقوع خشونت در این مکان پیش از این نیز منجر به آسیب‌دیدگی و جراحات دانشجویان شده بود.
علیرغم گزارش مداوم دانشجویان درباره‌ی این اتفاقات و ناامنی محیط‌های اطراف خوابگاه‌های دانشجویان و اعتراض و درخواست برای تامین امنیت دانشجویان به مسیولین دانشگاه تهران، دانشگاه هیچ اقدامی در این راستا انجام نداده است.
حقیقتی تلخ هربار با از دست رفتن زندگی یک انسان عریان می‌شود: جان دانشجویان نه تنها اولویت مسئولین دانشگاه نیست بلکه مطلقا اهمیتی در سیاست‌گذاری دانشگاه ندارد.
در حالیکه بخش اعظمی از سیاست‌گذاری و بودجه‌ی دانشگاه صرف کنترل و نظارت پلیسی- امنیتی با خرید تجهیزات و استخدام نیروی انسانی برای سرکوب می‌شود و این کنترل و نظارت که گستره‌ی آن تا حریم شخصی دانشجویان در خیابان و خانه و فضای مجازی کشیده و بارها با کلیدواژه «امنیت» توجیه و قانون‌گذاری شده، مسئولین دانشگاه با بی‌شرمی تمام با عنوان «وقوع قتل در خارج از محوطه‌ی دانشگاه»، نه تنها پاسخگو و مسئول زندگی از دست‌رفته نیستند بلکه برای پیگیری منت بر سر دانشجویان هم گذاشته‌اند.
هربار جان عزیزی از دست می‌رود و خانواده‌ای داغدار می‌شود و دانشگاه با «حادثه» خواندن آن، از نقش خود در وقوع مرگ-قتل ها شانه خالی می‌کند. بی‌شک دانشگاه، مسئول مستقیم این مرگ-قتل‌هاست و دانشجویان اجازه نخواهند داد بی مسئولیتی و فریبکاری مسئولین دانشگاه تداوم یابد و زندگی دیگری را تباه کند.
شوراهای صنفی دانشجویان کشور
