حادثه‌ای دلخراش عصر امروز در معدن زغال‌سنگ «دانسریت مهماندویه» شهرستان دامغان رخ داد و جان هفت تن از کارگران زحمت‌کش را گرفت. به گزارش منابع محلی ایلنا، در این حادثه که بر اثر انتشار گاز سمی در تونل معدن روی داد، چهار کارگر ایرانی و سه کارگر افغانستانی جان خود را از دست دادند. گفته شده یکی از جان‌باختگان، پیمانکار بخش خصوصی معدن بوده است.
بر اساس گزارش‌های میدانی، نیروهای امدادی همچنان در محل حضور دارند و عملیات برای بیرون آوردن اجساد قربانیان ادامه دارد.
اسامی جان‌باختگان به شرح زیر است:
۱. مرتضی شکاری
۲. احمد شکاری
۳. مهدی گیلکی
۴. هانی گیلکی (۳۵ ساله)
۵. طلاحسین ابراهیمی (۲۰ ساله، تبعه افغانستان)
۶. مجتبی اکبری (۲۵ ساله، تبعه افغانستان)
۷. علی ابراهیمی (۲۵ ساله، تبعه افغانستان)
سخنگوی دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان اعلام کرد که بررسی علت دقیق حادثه در دستور کار قرار دارد.
گزارش هلال‌احمر دامغان:
ساعت ۱۵:۳۰ امروز، گزارشی مبنی بر گازگرفتگی در معدن زغال‌سنگ روستای مهماندویه دریافت شد که بلافاصله دو تیم امدادی به محل حادثه اعزام شدند. متأسفانه علی‌رغم تلاش‌های صورت‌گرفته، تا این لحظه جان هفت کارگر از دست رفته و عملیات جست‌وجو و تخلیه اجساد همچنان ادامه دارد.
جان‌هایی که در تاریکی معادن خاموش می‌شوند
در سال‌های اخیر، حوادث معدنی در کشور به مسئله‌ای نگران‌کننده تبدیل شده‌اند. بار دیگر، انفجار گاز در معدن زغال‌سنگ «مهماندویه دامغان» جان هفت کارگر را گرفت؛ حادثه‌ای که تکرار تلخ فجایعی است که در نقاط مختلف کشور همچون زمستان یورت، طزره و پابدانا رخ داده‌اند. این حوادث، زنگ خطری جدی برای وضعیت ایمنی در معادن کشور به شمار می‌آیند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که در یک دهه اخیر، ده‌ها کارگر در حوادث معدنی جان باخته‌اند. تنها در فاصله سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۴، بیش از ۱۰۰ کارگر به دلیل ریزش تونل، انفجار گاز متان، نبود تهویه یا سقوط تجهیزات جان خود را از دست داده‌اند. این در حالی است که بسیاری از معادن کشور، به‌ویژه معادن زغال‌سنگ، فاقد امکانات ایمنی پایه‌ای نظیر سیستم تهویه هوشمند، سنسورهای گاز و مسیرهای اضطراری خروج هستند.
دلایل تکرار حوادث
مطالعه گزارش‌های رسمی و نظرات کارشناسان معدن نشان می‌دهد که دلایل اصلی وقوع این حوادث عبارت‌اند از:
نبود نظارت کافی دولت بر عملکرد بهره‌برداران خصوصی یا پیمانکاران
فرسودگی تجهیزات و زیرساخت‌های معدنی، به‌ویژه در معادن کوچک و غیرفعال
کم‌توجهی به آموزش ایمنی برای کارگران
فشار اقتصادی برای استخراج بیشتر، بدون توجه به خطرات احتمالی
فعالیت غیرقانونی یا نیمه‌رسمی برخی معادن، مانند مورد اخیر در مهماندویه
کارگران؛ قربانیان بی‌پناه
کارگران معدن، اغلب از اقشار ضعیف جامعه هستند که به دلیل نبود فرصت‌های شغلی، ناگزیر در سخت‌ترین شرایط مشغول کار می‌شوند. بسیاری از آن‌ها تحت قراردادهای موقت، بدون بیمه کامل یا نظارت صنفی، جان خود را در معرض خطر قرار می‌دهند. در بسیاری از معادن، حتی کلاه ایمنی، چراغ پیشانی استاندارد یا دستگاه سنجش گاز در اختیار آن‌ها قرار نمی‌گیرد.
حادثه معدن مهماندویه، تنها یکی از زنجیره‌ای از فجایع انسانی در محیط‌های کاری ایران است. جان کارگران معدن، سرمایه‌ای ملی است که نباید قربانی سهل‌انگاری و سودجویی شود. اگر بی‌توجهی‌ها ادامه یابد، نباید از تکرار چنین حوادثی در آینده‌ای نه‌چندان دور تعجب کرد.
