رئیس کنسرن نظامی آلمان راین‌متال، آرمین پاپرگر، نیز در مورد تحویل موشک‌های کروز تاروس به اوکراین تردید دارد: «این مسئله چیزی را در جنگ تغییر نمی‌دهد؛ تاروس قواعد بازی را عوض نمی‌کند. مهمات جنگی توپخانه‌ای کلاسیک هستند که قواعد را تغییر می‌دهند. تنها به این شکل است که اوکراین می‌تواند روس‌ها را در فاصله‌ای لازم نگه دارد.»
احتمالاً به همین دلیل است که این کنسرن نظامی در حال ساخت کارخانه‌ای در اوکراین برای تولید مهمات توپخانه‌ای است. انتظار می‌رود این کارخانه در اوایل سال ۲۰۲۶ آماده بهره‌برداری شود. پاپرگر گفت: «در ابتدا، تولید ۱۵۰ هزار گلوله و خمپاره در سال برنامه‌ریزی شده بود، اما ما آن را به میزان قابل توجهی افزایش خواهیم داد.»
علاوه بر این، راین‌متال در حال ساخت کارخانه‌ای در اسپانیا با ظرفیت تولید سالانه ۴۵۰ هزار خمپاره و گلوله است، و نیز در زاکسن با ظرفیت ۳۵۰ هزار خمپاره در سال. پاپرگر انتظار دارد حجم سفارش‌های این کنسرن نظامی در پنج سال آینده به ۳۰۰ میلیارد یورو برسد. به نظر او، بودجه نظامی اروپا تا سال ۲۰۳۰ حتی می‌تواند به یک تریلیون یورو برسد. در این میان، نیمی از این هزینه صرف سرمایه‌گذاری خواهد شد.
او در مجموع، نوسازی مجتمع نظامی–صنعتی اروپا را غیرقابل بازگشت می‌داند. راین‌متال تقریباً به‌طور انحصاری قراردادهای بلندمدت منعقد می‌کند. پاپرگر تأکید کرد: «همه کارخانه می‌خواهند – و ما می‌توانیم آن‌ها را بسازیم.»
از تمامی آنچه گفته شد، یک نتیجه ساده به دست می‌آید: مجتمع نظامی–صنعتی آلمان برای انجام این بازی طولانی آماده می‌شود. با وجود منابع آشکارا ناکافی، آمادگی برای جنگ بزرگ در اروپا با سرعتی فزاینده در جریان است. ولی سرمایه‌گذاری در پایگاه صنعتی دفاعی، برای تحقق، نیازمند زمان و همچنین بازدهی مناسب است.
آنچه باز هم مهم‌تر است، این‌که اروپا به بازآرایی کامل روحیات اجتماعی نیاز خواهد داشت، چراکه ناگزیر است از طبقه متوسط و اولویت‌های آن چشم‌پوشی کند. تنها چیزی که همچنان مبهم باقی می‌ماند این است که چرا غربی‌ها در رویارویی با روسیه روی ابزارهای متعارف حساب باز کرده‌اند؟ چرا نمی‌پذیرند که در ساعت «ایکس»، روسیه با برگ برنده هسته‌ای خود بازی خواهد کرد؟ موضعی بسیار خودپسندانه و در عین حال ناعاقلانه از جانب جهان قدیم.
منبع: مؤسسه راهبردهای سیاسی و اقتصادی بین‌المللی
