به گزارش شینهوا؛ نشست سران سازمان همکاری شانگهای که در آستانه قزاقستان برگزار شد، برای اولین بار در قالب “نشست شورای سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای” و نشست “سازمان همکاری شانگهای+” برگزار شد. آنتونی گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد و همچنین سران سازمان های بین المللی مانند سازمان کشورهای مشترک المنافع، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، کنفرانس تعامل و اقدامات اعتمادسازی در آسیا، سازمان پیمان امنیت جمعی و جامعه اقتصادی اوراسیا نیز در این نشست حضور داشتند. دشوار نیست که از اینجا می‌توان متوجه شد که خانواده سازمان همکاری شانگهای دارای “بستگان” و “آشنایان” بیشتری است. این امر همچنین نشان می دهد که “روحیه شانگهای” به طور فزاینده ای به رسمیت شناخته می شود. پس از 23 سال ، سازمان همکاری شانگهای به تدریج از یک سازمان منطقه ای به یک نیروی با نفوذ جهانی تبدیل شده است.
سازمان همکاری شانگهای با دوستان خوب و شرکای جدید چگونه در شرایطی که جهان کنونی با ناامنی‌ها، بی‌ثباتی و بلاتکلیفی‌های مختلف مواجه است، به طور پیوسته و به خوبی در مسیر خود به پیش می رود؟ شی جین پینگ رییس جمهوری خلق چین هنگام شرکت در اجلاس “سازمان همکاری شانگهای+” خواستار ساختن خانه مشترکی متکی بر وحدت و اعتماد متقابل، صلح و آرامش، رفاه و توسعه، حسن همجواری و دوستی، انصاف و عدالت شد. باید گفت که این نه تنها خلاصه ای از تجربیات موفق گذشته است، بلکه انتخابی لازم برای مقابله با تغییرات مختلف در آینده است.
در این نشست بیانیه آستانه و “ابتکار اتحاد همه کشورها برای ارتقای عدالت، هماهنگی و توسعه در جهان” و اسناد دیگر صادر شد. مردم عمیقا احساس می کنند که سازمان همکاری شانگهای عزم راسخ برای ترویج تحکیم صلح، امنیت و ثبات همه جانبه و ایجاد یک چشم انداز سیاسی و اقتصادی بین المللی دموکراتیک و عادلانه دارد و نقش بیشتر را ایفا می کند. همانطور که شی جین پینگ در سخنرانی خود گفت، سازمان همکاری شانگهای در سمت درست تاریخ و در کنار عدالت ایستاده است و برای جهان اهمیت حیاتی دارد.
صدای جمعی صادر شده توسط سازمان همکاری شانگهای نیز یک انتخاب رایج است که اهمیت عملی قوی در چشم‌انداز بین المللی کنونی دارد. تعداد کمی از کشورها در حال ترویج رویارویی میان اردوگاه‌ها در عرصه بین‌المللی هستند و همواره درگیر «جداسازی و گسستن پیوندها» هستند. برای اعضا سازمان همکاری شانگهای، آنها نیز با دخالت خارجی مواجه هستند. درسالهای اخیر افکار عمومی غرب در مورد گسترش اعضای سازمان همکاری شانگهای حسودی کرده است. در عین حال، آنها هم تضادهایی مانند “مشکل در تطبیق نظرات مشترک” و “تضادهای درونی” را تبلیغ می کند. در مقابل، اسنادی مانند “ابتکار اتحاد همه کشورها برای ارتقای عدالت، هماهنگی و توسعه جهانی” و درخواست برای ایجاد یک سیستم امنیتی جدید، یک محیط اقتصادی عادلانه و یک جهان پاک، نه تنها رد آشکار ذهنیت جنگ سرد است، بلکه الگوی بالاتر و جاه طلبی بزرگتر را نشان می دهد که فراتر از ژئوپلیتیک است.
یکی دیگر از نکات برجسته نشست امسال سران سازمان همکاری شانگهای، پذیرش رسمی بلاروس به عنوان یک کشور عضو توسط سازمان همکاری شانگهای است. قابل توجه است که بلاروس در مرکز جغرافیایی اروپا واقع شده است و با اکثر کشورهای عضو از آسیای مرکزی و جنوب آسیا فرق دارد. این نشان می دهد که سازمان همکاری شانگهای متنوع تر شده و نفوذ آن بیشتر گسترش یافته است. در سال گذشته، پس از آن که چین ازسرگیری روابط سیاسی عربستان سعودی( شریک گفتگوی سازمان همکاری شانگهای) با ایران (در آن زمان ناظر سازمان همکاری شانگهای) را ترویج کرد، ایران در ماه ژوئیه به عنوان عضو سازمان همکاری شانگهای پذیرفته شد. باید اشاره کرد گسترش ناتو اغلب با آشفتگی و ناآرامی منطقه ای همراه است در حالی که گسترش سازمان همکاری شانگهای به معنای رشد نیروهای صلح منطقه است. سازمان همکاری شانگهای به عنوان سازمان جامع منطقه‌ای با بیشترین مساحت، بیشترین جمعیت و غنی‌ترین پتانسیل در جهان جذابیت ویژه دارد.
اعتماد متقابل، منفعت مشترک، برابری، مشورت، احترام به تمدن‌های متنوع و دنبال کردن توسعه مشترک به عنوان «روحیه شانگهای» به راهنمای اساسی برای توسعه و رشد مستمر سازمان همکاری شانگهای تبدیل شده است و پرچمی برای ترویج ساخت روابط بین المللی جدیدی شده است. پس از اجلاس آستانه، چین که ریاست دوره ای سازمان همکاری شانگهای در دوره 2024 تا 2025 را بر عهده گرفت، سخت کار خواهد کرد تا سهم جدیدی به توسعه سازمان همکاری شانگهای داشته باشد.
