برای استقرار دولت چهاردم، ما معلمان دانه دانه رای گدایی کردیم، آبرو گرو گذاشتیم و اکنون انتظار داریم همانند همه حوزه‌ها، شاهد تغییر سریع باشیم نه گفتار درمانی.
با گذشت بیش از یک ماه، هیچ اتفاق خاصی در حوزه آموزش رخ نداده و در بر همان پاشنه می‌چرخد، همان‌هایی در حال مشاوره دادن، پست گرفتن و دریافت ابلاغ هستند که خود از بانیان شرایط فعلی هستند.
خواسته‌های فعالان صنفی معلمان بسیار روشن است:
۱. استقرار سریع اصل سی‌ام قانون اساسی و پرداخت همه هزینه‌های مدارس کشور.
۲. آزادی معلمان صنفی زندانی شده، بازگشت معلمان صنفی اخراج شده، اصلاح احکام معلمان صنفی تقلیل گروه داده شده، بررسی سریع پرونده همکاران محروم شده از رتبه‌بندی و …
۳. پرداخت همه مطالبات معلمان که برخی مربوط به بیش از ۲۰ سال پیش است. همکارانی هستند که برای یکی از فرزندان خود هم کمک هزینه ازدواج طلبکارند و هم کمک هزینه مهدکودک کودک!! کودک ۲۰ سال پیش ازدواج کرده اما هنوز کمک هزینه مهدکودک برای او پرداخت نشده‌است!
۴. حذف طرفداران آموزش طبقاتی و ذی‌نفعان مدارس طبقاتی از فرآیند تصمیم‌گیر و تصمیم‌سازی و پاکسازی ستاد وزارت آموزش‌وپرورش از این انگل‌های نظام آموزشی کشور.
۵. پاکسازی هسته‌های گزینش و حراست‌ها از نگرش‌های تندرو و بررسی مجدد پرونده دانشجو معلمان و نومعلمانی که چند سال اخیر از تدریس محروم شده‌اند.
۶. پرداخت کمک‌های معیشتی به معلمان که اکنون ۳۷ بند فوق‌العاده، مزایا و کمک‌های گوناگون شناسایی شده که به دیگران پرداخت می‌شود اما معلمان(نه ستادی‌ها) از دریافت آن محرومند.
۷. ساماندهی بیمه‌های درمانی برای معلمان شاغل و بازنشسته چون با وجود پرداخت چهار نوع حق‌بیمه از طرف معلمان، هنوز هم بخش اعظمی از هزینه‌های درمان خانواده را خودمان پرداخت می‌کنیم.
۸. تشکیل سازمان نظام معلمی و تهیه اساسنامه آن با مشارکت فعالان صنفی مستقل و احزاب معلمان تا پایان سال اول ریاست جمهوری.
۹. رساندن سهم آموزش از بودجه‌های کشور به میانگین های جهانی طی چهار سال دوره ریاست جمهوری. هم‌اکنون میانگین سهم آموزش‌وپرورش از بودجه عمومی دولت ۲۶ درصد است و در ایران کمتر از ۹ درصد!
۱۰. تهیه لایحه تغییر ساختار وزارت آموزش‌وپرورش با هدف چابک‌سازی و کاهش حداقل ۵۰ درصدی بدنه وزارت، ادارت کل و ادارات آموزش‌وپرورش در سال اول ریاست جمهوری تا رسیدن به استانداردهای جهانی.
توجه کنیم که نسبت تعداد پرسنل غیرآموزشی در ایران، بیش از ۶۰ برابر میانگین جهانی است.
۱۱. اصلاح حقوق معلمان شاغل و بازنشسته به‌گونه‌ای که حقوق آنان کفاف تامین زندگی بر اساس کرامت‌های انسانی باشد. اکنون حقوق ماهانه معلمان شاغل و بازنشسته، حداکثر برای ۱۰ روز زندگی کافی‌است.
اینها کف خواسته‌های معلمان است.
مزبان حبیبی
شهریور ۱۴۰۳
