۸ مارس، روز جهانی زن، نمادی از مبارزه طولانی با استثمار، ارتجاع و سلطه است که از اوایل قرن بیستم آغاز شده و همچنان ادامه دارد. در سال ۱۹۰۸، تعدادی از کارگران کارخانه پوشاک در نیویورک آمریکا در اعتراض به شرایط کار نامناسب و مزد اندک دست به اعتراض زدند. صاحب کارخانه برای ایجاد وحشت و سرکوب این اعتراض حق‌طلبانه، درب کارخانه را بست و کارگران را به اسارت گرفت. مدتی بعد، کارخانه به آتش کشیده شد و تعدادی از کارگران زحمتکش زن در آن جان باختند. از آن زمان، ۸ مارس به نمادی از مبارزه زنان تبدیل شد تا یاد جان‌باختگان گرامی داشته شود و مسیر مبارزه هموار گردد. زنان چپ‌گرا و سوسیالیست، صدای حق‌طلبانه خود را به گوش جهانیان رساندند و پژواک آن از دوردست‌ها شنیده شد، که این امر به بیداری زنان زحمتکش انجامید. در سال ۱۹۱۰، زنان سوسیالیست ایالات متحده و کلارا زتکین، مبارز پیگیر و خستگی‌ناپذیر حقوق زنان، در کنفرانس بین‌المللی زنان سوسیالیست، ۸ مارس را به‌عنوان روز جهانی زن مطرح کرده و به تصویب رساندند.
انقلاب اکتبر به این اعتبار بیشتری بخشید. این روز در کارخانه‌ها، مزارع و شهرهای بزرگ با جشن‌ها، سخنرانی‌ها و بزرگداشت زنان همراه شد و به دیگر کشورها نیز انتقال یافت. احزاب چپ و سوسیالیست نیز به آن پیوستند و در برخی کشورها، روز جهانی زن به‌عنوان تعطیل رسمی اعلام شد. در این روز، زنان در خیابان‌ها فریاد آزادی، حقوق و مزد مساوی، صلح‌خواهی، حق طلاق، حق حاکمیت بر بدن خود و… سر دادند و در بسیاری از کشورها این حقوق را به دست آوردند. در سال ۱۹۷۷، یونسکو، نهاد فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد، ۸ مارس را به‌عنوان روز جهانی زن نام‌گذاری کرد.
انقلاب ۱۳۵۷ خورشیدی که با مشارکت زنان و مردان برای رسیدن به آزادی، دموکراسی و رهایی از استبداد به وقوع پیوست، امید آزادی را برای زنان افزایش داد. اما از همان روزهای نخست، مرتجعان فرصت‌طلب که از مخفیگاه خود بیرون خزیده بودند، زنان را مورد حمله قرار دادند. گاهی زنجیر به دست، در خیابان‌ها زنان آزادی‌خواه را دنبال کرده و شعار «یا روسری، یا توسری» سر دادند. مدتی بعد، خمینی نیز این تفکر را با گفتار سردرگم خود تأیید کرد. سال‌های سخت و دشواری از پی هم گذشت تا بار دیگر، زنان وارد مبارزه رودررو با ارتجاع شدند، روسری از سر برداشتند، پوشش اختیاری برگزیدند، شعار تولید کردند و قدم‌به‌قدم پیش رفتند. در این مسیر، همه خشونت‌های ارتجاع را به جان خریدند، جان دادند، به زندان افتادند و شکنجه شدند، اما عقب‌نشینی نکردند. امروز، آنان به قهرمانان جان‌برکف خیابان‌ها تبدیل شده‌اند و با لرزه انداختن بر اندام ارتجاع و ولایت، حماسه می‌آفرینند. هنوز آثار خون نداها، آیلارها، نیکاها، ژیناها و… در خیابان‌ها جاری است و شعار «زن، زندگی، آزادی» به پتکی تبدیل شده که بر سر ارتجاع کوبیده می‌شود.
فرقه دمکرات آذربایجان و حکومت ملی آذربایجان افتخار آن را دارند که برای نخستین بار، حقوق زنان را به رسمیت شناختند و امکان مشارکت در انتخابات را برای همه زنان و مردان فراهم کردند. از اوایل دهه ۲۰ خورشیدی که احزاب مترقی به فعالیت پرداختند، مشارکت زنان در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی رو به افزایش گذاشت و ۸ مارس، روز جهانی زن، جشن گرفته شد و جایگاه خود را در میان زنان جامعه پیدا کرد. رژیم ولایت در همه این سال‌ها تلاش کرده است تا روزهای جایگزین ابداع و تبلیغ کند، اما نتوانسته زنان را از مسیر خود در بزرگداشت ۸ مارس منحرف سازد.
کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان، ۸ مارس، روز جهانی زن را به همه زنان جهان، به‌ویژه زنان فداکار، زحمتکش و مبارز میهنمان تبریک می‌گوید و با بزرگداشت و تقدیر از زنان در مبارزه با ارتجاع، از آنان حمایت می‌کند.
فرقه دمکرات آذربایجان بر این باور است که روز پیروزی نزدیک است و زنان کشورمان به همه حقوق خود دست خواهند یافت.
زنده و پیروز باد مبارزه پیگیر زنان در برابر ارتجاع!
زنده و پاینده باد همبستگی زنان آذربایجان با دیگر زنان ملل و اقوام گوناگون در ایران!
همبستگی و همکاری، ضامن پیروزی است!
کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان – اسفند ۱۴۰۳
