ما سکوت نکردیم و نخواهیم کرد. ما در برابر تمام وعده های پوشالی و تمهیدات فراقانونی مسئولان، تقدس ساحت دانشگاهی را حفظ کرده ایم و با درایت و هوشیاری تمام تلاش خود را برای بهبود وضعیت آموزشی کشور انجام داده ایم.
جناب آقای غلامی
وزیر وقت علوم، تحقیقات و فناوری
در طی چند سال گذشته فعالیت صنفی در دانشگاههای سراسر کشور، فعالان صنفی دانشجویی به تمام اشکال مشروع و قانونی نسبت به جهت گیری مشخص اقتصادی در سطح کلان و در حوزه ی دانشگاه واکنش نشان داده اند. طرحها و لایحه‌ها و برنامه‌های بودجه، به جای آنکه راه حلی برای مشکلات پرشمار جامعه ارائه دهند، خود هر بار به عمق مشکلات افزوده اند و به بخشی از مساله تبدیل شده اند. پروژه ی اقتصادی حاکمیت در تمام دولتها از دولت اول سازندگی تا دولت دوم تدبیر و امید، به رغم تفاوت های جناحی و احیاناً سیاسی با یک قلم نوشته شده است: ارزان سازی نیروی کار، بیکار‌سازی و بی‌ثبات‌سازی، خصوصی سازی خدمات اساسی همچون آموزش و درمان، کالایی سازی و پولی سازی آموزش، بی توجهی به محیط زیست و نیازهای نسلهای بعدی جامعه.
اکنون که کنشها، واکنشها و هشدارهای مستمر ما گوش شنوایی در وزارت علوم و نهادهای مربوطه نداشته و در شرایطی که در اقصا نقاط کشور، ندای اعتراضات پرشمار حول مسئله معیشت ، گرانی و بیکاری طنین انداز شده، دانشگاه چه جایگاهی دارد؟ آیا باید شاهد سوتغیه دانش آموزان و کار کودکان باشیم و در برابر محرومیت فزاینده ی نسلهای پیش رو سکوت کنیم؟ آیا باید در برابر خصوصی شدن خوابگاهها و پولی شدن خدمات دانشگاهی و انواع و اقسام تمهیدات تبعیض آمیز پا پس بکشیم و در کنار تشکلهای وابسته‌ی دانشگاهی به مطالبه ی برحق مردم نیشخند بزنیم؟ آیا آرمانهایی که نسل پیش از ما بابت آن جان خود را از دست دادند، به ما اجازه ی سکوت در برابر ظلم میدهد؟
خیر، ما سکوت نکردیم و نخواهیم کرد. ما در برابر تمام وعدههای پوشالی و تمهیدات فراقانونی مسئولان، تقدس ساحت دانشگاهی را حفظ کرده ایم و با درایت و هوشیاری تمام تلاش خود را برای بهبود وضعیت آموزشی کشور انجام داده ایم. شوراهای صنفی به عنوان تنها تشکل واقعا مستقل و غیر جناحی در دانشگاههای ایران، وظیفه خود می داند در مقابل بی عدالتی ها سکوت نکند، وظیفه خود می داند که شرایط تحصیل را برای همه فراهم کند، غذا و خوابگاه مناسب و ارزان برای دانشجویان فراهم آورد و به طور کلی با تبدیل دانش به کالایی لوکس برای طبقات برخوردار مقابله کند.
واکنش مسئولان اما باز هم این شکاف را عمیقتر کرده است. به جای آنکه وظایف مصرح در قانون همچون تامین آموزش رایگان برای همگان، حفظ صیانت دانشجویان در برابر تعرض نهادهای بیرونی، حق تشکیل تجمع دانشجویی و غیره را در دستور کار خود قرار دهند، دست در دست نهادهای قهری خارج از دانشگاه اقدام به دستگیری تعداد پرشماری از دانشجویان حق‌طلب کرده اند. اکنون نوبت شماست که نشان دهید، تردیدهای نخستین نسبت به حضور شما به عنوان وزیر علوم تا چه حد درست/نادرست بوده است.
بدینوسیله ما به عنوان نمایندگان منتخب تمام دانشجویان کشور ازشما درخواست رسیدگی تا آزادی فوری و بی قید و شرط و بدون وثیقه و تعهد دانشجویان دستگیر شده را داریم. همچنین اعلام می کنیم که تکرار برخوردهای امنیتی، احضار، فشار، و دستگیری سایر دانشجویان، یا عدم صیانت از دانشگاهیان و ورود نیروهای امنیتی به ساحت مقدس دانشگاه هر نوع مشروعیت قانونی وزارت آموزش عالی را زیر سوال خواهد برد و متقابلا ما نیز از تمام ابزارهای تشکلی خود برای دادخواهی و رسیدگی به وضعیت دانشجویان در بند استفاده خواهیم کرد.
ما منتظر پاسخ فوری شما از روند رسیدگی به وضعیت دانشجویانی که نامشان در زیر آمده است هستیم و با چشمان باز نظاره گر تامین امنیت دانشگاه و دانشجویان از جانب شما به عنوان عالی ترین مقام مسئول در قبال آنها خواهیم بود: شوراهای صنفی دانشجویان کشور
سینا ربیعی
محسن حق شناس
میکاییل قلی راد
پدرام پذیره
محمد محمدیان
علی مظفری
مهدی وهابی ثانی
سهیل موحدان
آرش آوری
دانیال ایمان
امیرحسین علم طلب
مجید اکبری
محسن ترابی
کسری نوری
لیلا حسین زاده
محمد شریفی مقدم ریابی دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف
و تعدادی از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی من جمله فائزه عبدی پور
