هموطنان گرامی، زنان مبارز میهنمان !
هشتم مارس (هفده اسفند) مصادف است با روز جهانی همبستگی و گرامیداشت مبارزات زنان جهان در کشورهای گوناگون علیه هر نوع تبعیض و نابرابری حقوقی که به علت زن بودن بر آنان روا داشته می شود.
شکل گیری روز جهانی همبستگی مبارزات زنان جهان نتیجه پیدایش و رشد جنبش کارگری زنان است که به موازات جنبش عمومی کارگران زن و مرد با اهداف صنفی مخصوصِ زنان، نظیر کسب مزد برابر با مردان و تسهیلاتی برای مادرانِ کارگر، از اواسط قرن نوزدهم در آمریکا و آلمان و دیگر کشورهای صنعتی اروپا آغاز گردید و سپس تا اوائل قرن بیستم به جنبش اجتماعی و سیاسی بسیار فراگیری علیه هر گونه تبعیض و ظلم و ستم به زنان و نابرابری حقوقی و اجتماعی در کشورهای گوناگون جهان فرا روئید.
در دهه اول قرن بیستم در آلمان، اطریش، آمریکا و بعضی کشورهای اروپائی بر اثر رشد و گسترش اتحادیه های صنفی زنان و انجمن های زنان ، رشد آگاهی در میان زنان، گسترش صفوف زنان مبارز و حمایت احزاب کارگری و سوسیالیست، موضوع تعیین روز ملی زن به میان آمد.
در ماه آگوست سال 1910، در کنار کنگره بین المللی احزاب کارگری و سوسیالیست، کنفرانس جهانی زنان سوسیالیست در دانمارک برگزار گردید. ” کلارا زتکین ” از رهبران حزب سوسیالیستِ آلمان پیشنهاد داد به جای روز ملی زن، یک روز به عنوان روز جهانی همبستگی و گرامیداشت مبارزات زنان همه کشورهای جهان تعیین و اعلام شود. شرکت کنندگان در کنگره این پیشنهاد را به اتفاق آرا به تصویب رساندند.
به این ترتیب در 8 ماه مارس سال 1911، برای اولین بار مراسم و گردهمائی های روز جهانی همبستگی و گرامیداشت مبارزات زنان جهان برگزار شد. میلیون ها زن ومرد در کشورهای آلمان، دانمارک،سوئیس، روسیه، چین، آمریکا، اطریش و … به خیابان ها آمدند و ضمن شادی و پایکوبی، خواهان حقوق سیاسی ـ اجتماعی و برابری حقوق یکسان زنان با مردان شدند. از آن پس بود که گرامیداشت این روز جهانی شد وهر سال نسبت به سالهای قبل بیشترمورد اقبال زنان بویژه زنان کارگرقرار گرفت وهرچه می گذشت خواستهای زنان شفاف تر و اتحاد و پیوندهایشان قوی تر می شد.
این جنبش عظیم توده ای که زنان سوسیالیست جهان در راس آن بودند با شروع جنگ جهانی اول، تمام نیروی خودرا برعلیه جنگ بکار گرفت. این بار شعار زنان در تظاهرات 8 مارس بر علیه جنگ و کشتار و ویرانی بود. با پایان گرفتن جنگ زنان نیروی خود را دوشادوش کارگران مرد و دیگر اقشار جامعه در سازندگی و ترمیمم خرابی هایی که جنگ باعث آن ها شده بود به کار گرفتند. با پیروزی انقلابات رهایی بخش در بخشی از جهان که منجر به شکل گیری کشورهایی با نظام های دمکراتیک و سوسیالیستی شد، نیروی زنان به یک باره رهایی یافت و برای اولین بار زنان کشورهای سوسیالیستی حقوق سیاسی ـ اقتصادی و اجتماعی مساوی با مردان را بدست آوردند. دیگر در این کشورها توان و نیروی زنان نه در جهت بدست آوردن ابتدایی ترین حقوق انسانی که از طرف سرمایه داران و کارفرمایان پایمال می شد، بلکه در جهت پیشرفت و ترقی و علم ودانش بکار گرفته شد.
با رشد جنبش حق طلبانه زنان در سراسر جهان، وحمایت بی دریغ کشورهای سوسیالیستی از این جنبش، سرانجام سازمان ملل متحد سال 1975 را سال زنان اعلام کرد و در سال 1977 یونسکو 8 مارس را به عنوان روز جهانی زن به رسمیت شناخت. با این حال، گرچه به رسمیت شناختن 8 مارس به عنوان روز جهانی زن از طرف سازمان ملل موفقیت بزرگی برای زنان جهان است، ولی تا وقتی که تبعیض های جنسیتی پا بر جاست و حقوق انسانی زنان توسط دولت ها و جوامع گوناگون نادیده گرفته شده و تامین نمی گردد، مبارزه ادامه دارد.
با وجود اینکه در بسیاری از کشورها روز جهانی زن به رسمیت شناخته شده است، رهبران کشورهای سرمایه داری به اشکال گوناگون تلاش دارند تا آن را از محتوای واقعی خود تهی کنند. از جمله در کشور ما ایران، رهبران واپسگرای جمهوری اسلامی فرصت طلبانه با تعیین یکی از روزهای مذهبی به عنوان روز زن، می کوشند تا از یک سو پیوند مبارزات زنان ایران و زنان جهان را جدا کنند و از سوی دیگر محتوای واقعی این مبارزات که برابری، آزادی و عدالت می باشد را کنار گذاشته و در عوض اهداف زن ستیزانه و قرون وسطایی خود را به جای آنها بگذارند.
با این حال، نقش به سزای زنان ایرانی درطول تاریخ ، بخصوص در جنبش های اجتماعی صد سال اخیر از صدر مشروطیت تا انقلاب بهمن، بر کسی پوشیده نیست. از همین جاست که علیرغم تمام تلاش و کوشش رهبران جمهوری اسلامی برای باز گرداندن زنان به خانه، هر روز که می گذرد نقش اجتماعی زنان کشورمان چشم گیرتر می شود. در سال های اخیر، تغییرات ایجاد شده در جامعه، نقش چشمگیر زنان در علم ودانش و تولید، افزایش رشد فرهنگی وسیاسی مردم نسبت به حقوق زنان که در مبارزات و اعتصابات و اعتراضات به وجود آمده است، نسبت به گذشته شرایط بهتری برای حضور زنان در عرصه های گوناگون ایجاد شده است. این همان تناقضی است که سردمداران جمهوری اسلامی از حل آن عاجزند.
جنبش مستقل زنان میهن ما در سال های اخیر دست آورد های ارزنده ای به همراه داشته است. ایجاد شمار زیادی از تشکل های صنفی و اجتماعی، تلاش تحسین برانگیز در زمینه بالا بردن آگاهی اجتماعی، به ویژه در میان زنان زحمتکش، در کنار کار گسترده فرهنگی و اجتماعی بی شک نقش موثری در زمینه سازماندهی جنبش مستقل زنان میهن ما داشته است. علیرغم تمام محدودیت هایی که حاکمیت جمهوری اسلامی ایجاد کرده، موفقیت های بزرگ زنان میهن ما در عرصه های گوناگون تحسین جهانیان را بر انگیخته است.
امسال زنان میهن ما در شرایطی به استقبال روز جهانی زن می روند که سیاست سرکوبگرانه و زن ستیزانه رژیم با عمده کردن مبارزه با “تهاجم فرهنگی ” مانند طرح جدا سازی دختران و پسران در آموزشگاهها و دانشگاهای کشور، منع حضور دختران در بسیاری از رشته های دانشگاهی، جلوگیری از شرکت زنان در میادین ورزشی، نظارت همیشگی در کوچه و خیابان بر زنان تحت عنوان مبارزه با بد حجابی، دستگیری وسیع فعالان زن و احکام سنگین و محرومیت اجتماعی برای آنان ، جلوگیری از انتشار نشریات زنان و منع سفر فعالان زن به خارج ادامه دارد. بدیهی است که این روش ها بیش از پیش رسوا شده و حتی بخش بزرگی از زنان پیرو حکومت هم به اشکالی از این سیاست دوری می جویند.
فرقه دمکرات آذربایجان بر این باور است که جنبش مستقل زنان نیز فقط در همبستگی و هم پیوندی با مبارزات دیگر نیروهای اجتماعی همچون کارگران، زحمتکشان، دانشجویان و جوانان و خلق های تحت ستم ملی می تواند راه گشای تحولات جدی آینده به سوی تحقق آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی برای ساکنین کشورمان باشد.
کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان روز جهانی همبستگی و گرامیداشت مبارزات زنان را به همه و به ویژه زنان کشورمان شاد باش می گوید.
با آرزوی موفقیت و پیروزی زنان کشورمان ایران
کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان
17 اسفند 1399ــ 8 مارس 2021
