ترجمه و خلاصه:سعید جعفری
فارن پالسی از ۱۲ متفکر برجسته خواسته است تا پیش‌بینی کنند کرونا چگونه بر روابط سیاسی و اقتصادی جهان تاثیر خواهد گذاشت.
خلاصه‌ای از نظرات:
استیون والت:
قدرت گیری ناسیونالیسم، کمرنگ‌تر شدن گلوبالیسم و تضعیف بازار آزاد.
رابین نیلبت، رئیس چتم هاس:
پایان جهانی‌شدن، کرونا می‌تواند کمرِ جهانی‌سازی اقتصادی را بشکند.
محبوبانی، موسسه پژوهشی آسیا- سنگاپور:
تسریع روندِ عبور از جهانی شدنِ آمریکایی.
جان ایکنبری، استاد پرینستون:
قدرت‌گیری چین، ناسیونالیست‌ها و حتی انترناسیونالیست‌های لیبرال، تقویت ناسیونالیسم، شدت‌گیری رقابت میان قدرت‌های بزرگ و جداشدن استراتژیک
شانون اونیل:عضو شورای روابط خارجی آمریکا:
تضعیف اصول اساسی تولید جهانی، کوچکتر شدن شرکت‌های زنجیره‌ای در جهان.
شیوشانکار، دانشگاه ملی سنگاپور:
تغییر سیاست در همه کشورها حتی جوامع آزاد به سود دولت‌ها، بعید است اوضاع به سود اقتدارگرایان و پوپولیست‌ها تغییر کند.
لوری گرت، عضو سابق شورای روابط خارجی امریکا:
تنها اثرات اقتصادی صرف نخواهد و شاهد اختلال در روند زنجیره‌های توزیع خواهیم.
جوزف نای:
کرونا ناکافی بودن استراتژی امنیت ملی ترامپ را آشکار کرد، امریکا نمی‌تواند تنها به قدرت خود متکی بماند، تاکید بر همکاری‌های مشترک در مقابل تهدیدهای آتی،باید نحوه به کار بردن قدرت با دیگر بازیگران را بیاموزیم، در تنظیم استراتژی خود با جهان جدید ناکام بودیم.
ریچارد هاس، رئیس شورای روابط خارجی:
دشواری برای عبور از این بحران برای کشورهای مختلف، افزایشِ شمارِ دولت‌های درمانده و تضعیف شده، وخیم‌تر شدن روابط چین و آمریکا،تضعیف فرآیند همگرایی اروپایی، بهبود وضعیت بهداشت جهانی،تضعیف میل به جهانی شدن.
جان آلن، رئیس اندیشکده بروکینگز:
تغییر شکل ساختارِ قدرت در نظام بین‌الملل، کاهش فعالیت اقتصادی و افزایش تنش بین کشورها، در دراز مدت کاهش چشمگیر ظرفیت تولید اقتصاد جهانی،افزایش بی‌ثباتی و درگیری گسترده در داخل و خارج از مرزها.
کوری شایک، معاون موسسه مطالعات استراتژیک:
آمریکا دیگر به عنوان یک رهبر بین‌المللی شناخته نمی‌شود. بحران همه‌گیری کرونا نشان دادواشنگتن در آزمون رهبری جهانی شکست خورده است.
کاندو لیزا ،معاون اسبق وزیر خارجه امریکا:
این می‌تواند بحرانی بزرگ‌تر از بحران ۲۰۰۸ باشد.
نیکلاس برنز:
تردید در خصوص توانایی امریکا برای مدیریت این بحران،اگر آمریکا و چین به جنگ لفظی خود پایان ندهند، از اعتبار هر دو کاسته می‌شود،اگر اتحادیه اروپا نتواند به داد شهروندانش برسد، دولت‌های ملی در اروپا صدایشان بلندتر خواهد شد.
