کنون که راست‌گراترین و ناسیونالیست ترین رئیس جمهورآمریکا در قدرت است، به کودک تحت الحمایه خود می‌گوید: خودت کار خودت را بکن.
گیدئون لوی، نویسنده و روزنامه‌نگار سرشناس اسرائیلی و عضو هیئت تحریریه روزنامه هاآرتص، سحرگاه یکشنبه، ۲ دی ۱۳۹۷/ ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸ در روزنامه فوق مقاله‌ای منتشر کرده با عنوان «متشکریم ترامپ، به خاطر خروج از سوریه.»
گزیده مقاله گیدئون لوی به شرح زیر است:
بناگاه، در میان دریایی از نفرت و تلخی، رئیس‌جمهور ایالات متحده تصمیمی امیدبرانگیز گرفت: خروج از سوریه. برغم موج خشم و ماتم در اسرائیل علیه ترامپ، و زهرخندهای استهزاآمیز به نتانیاهو، باید بگوئیم متشکریم ترامپ؛ متشکریم به خاطر تصمیمی که سرانجام به سود اسرائیل، ایالات متحده و منطقه است.
ترامپ نه تنها به قول [انتخاباتی] خود پایبند ماند، نه تنها سیاست‌های خردمندانه پیشینیانش را ادامه داد، بلکه تصمیم او حتی برای اسرائیل، در جایی که این تصمیم فاجعه تلقی می‌شود، خوب است. این تصمیم اسرائیل را مجبور می‌کند روی دو پای خود بایستد و از مستی ناشی از اقتدار خود بکاهد؛ قدرتی که هم برای اسرائیل و هم برای منطقه به شدت مخرب بوده است. این تصمیم نویدبخش بازگشت اسرائیل [از آسمان] به زمین است.
اتکای اسرائیل بر قدرت نظامی فراوان، و این باور که قدرت فوق می‌تواند راهکار همه چیز باشد، بهمراه حمایت نامحدود آمریکا، برای اسرائیل خوب نبود. اگر تصمیم ترامپ پایدار باشد، او دوست واقعی اسرائیل است؛ کسی است که، برخلاف دوستان دروغین که اسرائیل را با سلاح و پول مجهز می‌کردند، به فکر آینده اسرائیل است. ترامپ مانند پدری است که تصمیم می‌گیرد به آغوش گرفتن کودکش پایان دهد تا این کودک بتواند با واقعیت مواجه شود. باشد که ترامپ اسرائیل را از صیانت مضر آمریکا نجات دهد؛ از این دام شیرین که اسرائیل را تا مغز استخوان فاسد کرده است.
اسرائیل تصور می‌کرد می‌تواند در سایه آمریکا در سوریه حضور داشته باشد. ترامپ به این امید پایان داد. نخست روسیه مانع از پروازهای [جنگی] اسرائیل بر فراز سوریه و لبنان شد و اینک آمریکا. اسرائیل رها شد تا با سرنوشت خود هم‌آغوش شود، حداقل در سوریه.
این امر کسانی را که ذهن امنیتی دارند هراسان می‌کند زیرا باور دارند که حیات اسرائیل تنها از طریق قدرت نظامی میسر است. ولی مشوق کسانی است که می‌فهمند اتکاء انحصاری بر قدرت نظامی هیچگاه در درازمدت کارآمد نبوده است. قدرت‌هایی مقتدرتر از اسرائيل فروپاشیده‌اند. اگر این نگرش شکل بگیرد، تغییری انقلابی در جهان‌بینی اسرائیل پدید می‌آورد و برایش امید به صلح و پذیرفته شدن در منطقه، هرچند در جایگاهی ضعیف‌تر، پدید می‌آورد.
قدرت اسرائیل بزرگ‌ترین نفرینی است که دامنش را گرفته. اسرائیل، با اتکا بر این قدرت و حمایت کورکورانه آمریکا، می‌توانست در کرانه باختری، نوار غزه، لبنان و گاه حتی در مناطق دوردست شورش بپا کند. می‌توانست مردم را سرکوب کند، شهرک‌سازی کند، به جهانیان بی‌احترامی کند، قوانین بین‌المللی را نادیده بگیرد، ستمگری و سوءاستفاده کند.
اکنون که راست‌گراترین و ناسیونالیست‌ترین رئیس‌جمهور آمریکا در قدرت است، به کودک تحت‌الحمایه خود می‌گوید: خودت کار خودت را بکن.
ترامپ اسرائیل را بایکوت کرد و اگر این امر ادامه یابد اسرائیل می‌تواند راهی را برگزیند که هیچگاه نپیموده.
ترامپ، این خاص‌ترین رؤسای جمهور، می‌تواند راه اسرائیل را، برغم تمایلش، دگرگون کند تا بفهمد قدرتش حدومرز دارد، تنها کشور خاورمیانه نیست، قوم برگزیده نیست، و اجازه ندارد هر کاری بکند فقط به این دلیل که می‌تواند. تا بفهمد که باید به فکر دیگران هم بود، با آنان مذاکره کرد و به آنان امتیاز داد. اشغال‌گری و آپارتاید نمی‌تواند تا ابد دوام آورد.
https://www.haaretz.com/opinion/.premium-thank-you-trump-for-
