بلوای نان تکرار می شود
نان در تاریخ و فرهنگ غذایی ایران جایگاه ویژه ای دارد، قوت و غذای تهیدستان جامعه اغلب نان است و توده های مردم آن را مقدس می شمارند و گاهی به آن قسم می خورند در نتیجه نان با سیاست در هم آمیخته، هنگام خشکسالی و کمبود آن تنش های سیاسی و اجتماعی بسیار مهمی در کشور رخ داده است.
قحطی و گرسنگی هر چند تاریخ دیرینه ای در ایران دارد ولی بارز ترین آنها به دوران ناصری بر می گردد که شاید برای نخستین بار زنان وارد صحنه سیاسی کشور شدند و در مسیر راه « ناصرالدین شاه » قرار گرفتند که از شکار بر می گشت. بیش از 6 هزار زن در آنروز با مالیدن گل به سر و صورت خود ( اول ماه مه 1861 ) تا کاخ شاه پیش رفتند و مانع از عبور شاه شدند، تلاش فراشان و محافظان شاه برای پراکنده کردن آنان به جایی نرسید تا جائیکه زنان خشمگین و گرسنه شاهزاده ناصرالدین را که وزیر جنگ هم بود از اسب پائین کشیدند و کتک زدند. اعتراض زنان به پیروزی انجامید، هم قیمت نان کاهش یافت و در انبار های غله باز شد تا آرد کافی در اختیار نانوا ها قرار گیرد و این نخستین شورش نان به پیروزی رسید. …
